رقابت بین شرکت ها

رقابت بین شرکت های موجود:

معمولا ازبین 5 نیروی رقابتی ،رقابت و هم چشمی بین شرکت های رقیب موجود در صنعت بالاترین قدرت را دارد . در بیشتر صنایع مهم ترین عامل تعیین کننده وضعیت رقابت و سطح کلی سودآوری ،رقابت میان بنگاه های موجود در صنعت است و به عبارت دیگر سودآوری کل صنعت بیشترین حساسیت را به فشارهای منفی رقابت و چشم هم پوشی در صنعت دارد . هرنوع تغییری که یک شرکت در استراتژی های خود بدهد شرکت های رقیب واکنش متقابل نشان خواهند داد.مانند :کاهش قیمت -افزودن بر ویژگی محصول – افزایش تبلیغات-ارائه تضمین .رقابت عبارت است از مبارزه ی مستقیم در یک صنعت و شدت رقابت بین شرکت های موجود در صنعت به عواملی زیر بستگی دارد:

1.تعداد رقبا: هر چه تعداد رقبا زیاد ترباشد شدت رقابت افزایش خواهد یافت.

2.نرخ رشد صنعت: هر چه نرخ رشد صنعت کمتر باشد شدت رقابت بیشتر می شود .

3. ویژگی های محصول :هرچه محصولات عرضه کنندگان رقیب ،مشابه و یکسان باشد شدت رقابت افزایش می یابد.

4. موانع خروج: هر چقدر موانع خروج بیشتر باشد، رقابت هم افزایش می یابد. موانع خروج هزینه های خروج یک شرکت از صنعت را افزایش می دهد و شرکت را از خروج منصرف می کند این موانع عبارتند از:

-سرمایه گذاری های تخصصی در تجهیزات خاص آن صنعت

-هزینه های ثابت بالای خروج که ممکن است شرکت مجبور به فروش دارایی های خود شود .

-وابستگی های عاطفی به یک صنعت خاص.به دلیل احساس وابستگی به حرفه و…

-روابط استراتژیک بین واحدهای تجاری ، که گاهی شرکت را از انحلال یک واحد کم بازده منصرف می کند.

-وابستگی اقتصادی به یک صنعت خاص ،بخصوص اگر شرکت چند کسب و کاره نباشدو به درآمد عواید کسب و کار خود وابسته باشد.

-تنوع رقبا: رقبایی که افکار متفاوتی برای رقابت با رقبای خود دارند ،راه ها را بر رقبا می بندند و به طرز غیر قابل پیش بینی با یکدیگر رقابت می کنند.

رقبای بالقوه و یا تازه وارد

رقبا به سه نوع تفکیک می شوند: رقبای موجود -رقبای بالقوه-رقبای غیر مستقیم .رقبای بالقوه ،سازمان هایی هستند که اکنون در صنعت حضور ندارند ولی احتمال دارد در آینده به آن وارد شوند . رقبای بالقوه از زیر ساختارهای لازم مانند تکنولوژی -خط تولید مشابه – سرمایه – کانال های توزیع و امکانات دیگر برای حضور در یک صنعت برخوردار هستند . بنابراین برای شرکت های قدیمی موجود در صنعت تهدید محسوب میشوند.احتمال ورود رقبای بالقوه به یک صنعت تابع محدودیت های ورود به آن صنعت خاص است . میزان تهدید و تاثیر رقبای بالقوه به یک صنعت تابع محدودیت های ورود به صنعت بستگی دارد البته واکنش رقبای موجود و احتمال اقدامات تلافی جویانه آن ها نیز تاثیرگذار است بنابراین احتمال ورود تازه واردان به بازار یا صنعت به دو عامل بستگی دارد: 1موانع ورود 2اقدامات تلافی جویانه سازمان های فعال در صنعت .

1.صرفه جویی در مقیاس : صرفه جویی به مقیاس در شرکت های موجود به یک مزیت رقابتی آن ها و مانع ورود رقبای جدید تبدیل می شود.

2.ممتایز شدن محصول: تولید محصولات منحصر به فرد و افزایش سطح تبلیغ و ترفیع که موجب وفاداری مشتریان می شود ،دیگر برسر راه رقبای جدید است.

3.نیازهای سرمایه ای : ورود به بعضی صنایع مانند صنعت هواپیما سازی خودرو سازی و پتروشیمی نیاز به سرمایه هنگفت دارد.

4.دسترسی به کانالهای توزیع: شرکت های تثبیت شده در صنعت به کانال هی توزیع گسترده ای دسترسی دارند و روابط محکمی با آن ها برقرار کرده اند در حالی که شرکت های تازه وارد این امکان را ندارند.

5.مزایای هزینه مطلق : هزینه مطلق هزینه ای است که صرف تولید یک واحد کالا یا خدمات می شود .منظور از مزیت هزینه مطلق ،پایین بودن هزینه تولید هر واحد کالا یا خدمات است .مزایای هزینه مطلق پایین ناشی از فنون برتر تولید است .

6. سیاست های دولت : دولت ها می توانند با وضع برخی قوانین و مقررات ورود به یک صنعت را محدود کنند.

7.هزینه های بالای تغییر محصولات مورد استفاده :وقتی مشتریان نرم افزار خاصی را در سازمان خود پیاده سازی و اجرا می کنند .چندان تمایلی ندارند که سراغ نرم افراز های جدید بروند.