منابع تامین مالی از طریق سرمایه

منابع تامین مالی از طریق سرمایه

اتکاء صرف بر بدهی و استقراض برای تامین مالی راه اندازی و یا رشد و توسعه ی کسب و کار ممکن است مشکلات بی شماری را به وجود آورد . سرمایه بدست آمده از استقراض سرمایه ی صبوری نیست مدت زمان وام های آن به ندرت به 3تا 5 سال فراتر می رود . از سوی دیگر سرمایه ناشی از بدهی (استقراض ) سرمایه متعهدی نیست . بدهی بازپرداخت های دوره ای (فرع وام ) و پرداخت نهایی اصل وام را ایجاب می کند . این عامل باعث می شود که در هنگام افت فروش یا دیگر فشارهایی که برسودآوری و به ویژه بر روی جریان نقدی وارد می شود شرکت در معرض تهدید قرار بگیرد . در چنین مواقعی که شرکت از باز پرداخت های بدهی اش ناتوان می شود ،بانک ها ممکن است به عنوان آخرین راه چاره دارایی ها به مالکیت خود درآورند و یا شرکت مجبوذ به انحلال سازند. به همین صاحب نظران توصیه می کنند که برای شرکت ها یا دست کم شرکت های با پتانسیل رشد بالا سزمایه های ریسکی متعهد و صبور که بازدهی پس موفقیت قریب الوقوع شرکت پرداخت می گردد ،مناسب ترین انتخاب خواهند بود . اینگونه منابع مالی برای کسب و کارهای جدید مطلوب محسوب می شوند، چرا که این منابع عمدتا بر چشم انداز آتی شرکت تمرکز می کنند . در حالی که بانک اغلب عملکرد گذشته شرکت را به عنوان معیار اصلی مد نظر قرار می دهند .

در تامین مالی از طریق سرمایه (سهام ) سرمایه گذار مالک شرکت می شود . در این روش ضمن اینکه ریسک تقسیم می شود ،عایدات بالقوه آن نیز تقسیم می گردد.

فرشتگان کسب و کار

فرشتگان کسب و کار افراد ثروتمندی هستند که سرمایه گذاری مستقیمی را در شرکت هایی که در ابتدای راه هستند و هنوز قیمیتی برای آنها تعیین نشده است انجام می دهند. این در حالی است که هیچگونه ارتباط خویشاوندی نیز با کارآفرین ندارند . در اغلب موارد فرشتگان کسب و کار در جستجوی فعالیت هایی هستند که درباره ی آنها تا حدودی چیزهایی را بدانند و بیشتر انتظار دارند که دانش و تجربه و انرژیشان را همانند پولشان در یک شرکت سرمایه گذاری کنند.

شرکا

یک کارآفرین می تواند برای گسترش سرمایه  کسب و کار پیشنهاد شریکی را انتخاب کند دو نوع شریک وجود دارد: شرکایی که شخصا مسئول کل بدهی های کسب و کار هستند و شرکای محدود که مسئولیت محدود آنها دارایی هایشان را از ادعای اعتبار دهندگان و بستانکاران شرکت محفوظ نگه داری می کند .

شرکت های سهامی بزرگ

بسیاری از شرکت های بزرگ در سراسر دنیا ،صندوقهای سرمایه گذاری مخاطره پذیرشان برای تامین مالی پروژه های توام با کسب و کارهای کوچک ایجاد کرده اند . هدف از این سرمایه گذاری ها ،بیشتر پیگیری اهداف استراتژیک شرکت است .(همانند دستیابی به فناوری نوین ) تا اینکه صرفا دستیابی به منافع مالی حاصل از آن مد نظر باشد.

شرکت های سرمایه گذاری مخاطره پذیر

شرکتهای خصوصی و سود طلبی هستند که سرمایه خود را در فعالیت های پر ریسک یا نو پا سرمایه گذاری می کنند. بیش از یک سوم از سرمایه گذاری سرمایه گذاران مخاطره پذیر منتج به شکست و زیان می شود . سرمایه گذاران مخاطره پذیرغالبا در کسب و کارهایی سرمایه گذاری می کنند که هنوز هیچگونه درآمدی را ایجاد نکرده اند و محصولی را در جریان تولید ندارند و از یک تیم کامل مدیریتی و با تجربه نیز بهره مند نیستند .

عرضه عمومی سهام

در مراحل پسین تامین مالی ،کارآفرینان می توانند از طریق فروش سهام شرکتهایشان به عموم سرمایه گذاران ،به یک شرکت عمومی (سهامی عام )تبدیل می شوند. این روش یک روش کارا برای دستیابی به سرمایه مورد نیاز است ،اما مستلزم فرایندی هزینه زا و زمانبر است .عمومی شدن برای هر کسب و کارکوچکی امکان پذیر نیست ،و در واقع تنها تعداد کمی از کارآفرینان قادرند تا شرکتهای نو پای خود را عمومی کنند.

منابع داخلی تامین مالی

یک کسب و کاربه نوبه خود، ظرفیت ایجاد سرمایه توسط خودش را داراست .این نوع تامین مالی برای هرشرکت کوچکی در دسترس است.

عاملیت حسابهای دریافتنی

یک کسب و کارکوچک می تواند بصورت یکجا مطالبات و حسابهای دریافتنی خود را
(که برخی از این حسابها هیچگاه وصول نمی شوند) به یک عامل بفروشد.تحت دادستدی که به صورت «با رجوع» تنظیم شده باشد ، مالک شرکت مسئولیت مشتریانی را که از پرداخت حسابهای خودداری کنند خود برعهده می گیرد . در داد ستدی که به صورت « بدون رجوع» تنظیم شده باشد مالک از مسئولیت جمع آوری آنها فارغ خواهد شد و چنانچه برخی حسابها وصل نشود عامل ، دچار زیان خواهد شد عاملها معمولا از 60 تا 95 درصد  از ارزش اسمی حسابهای دریافتنی یک کسب و کار کوچک را پرداخت می کنند که این دامنه از موارد مختلفی بستگی دارد.

اجاره یا اجاره به شرط  تملیک

امروزه کسب و کارها می توانند ذاتا هر نوع دارایی را -از فضای اداری گرفته تا تلفن و رایانه اجاره کنند.از طریق اجاره های دارایی های گران قیمت ،مالک کسب و کارهای کوچک قادار خواهند بود تا بدون راکد گذاردن سرمایه ارزشمندی خود را برای یک دوره زمانی طولانی تر از آنها استفاده کند . به عبارت دیگر مدیر می تواند نیازمندیهای سرمایه ثابت و بلند مدت کسب و کار را بااجاره تجهیزات و ماشین آلات کاهش دهدتا حدی که هیچگونه سرمایه گذاری در دارایی های مستهلک شونده انجام نپذیرد . همچنین شرکت می تواند با اجاره به شرط تملیک دارایی های همچون زمین ،نیازهای سرمایه اولیه خود را کاهش دهد.

کارت های اعتباری

برخی کارآفرینان در صورتی که از یافتن منابع مالی از محل های دیگر ناامید باشند ،شرکتهایشان را با استفاده از بی دردسرترین منبع تهیه سرمایه راه اندازی می کنند که این منبع همان کارتهای اعتباری شخصی آنهاست . با قرار دادن هزینه های آغاز بکار و راه اندازی شرکت بر روی کارتهای اعتباری ،کارآفرینان باید بیش از هر منبع دیگری پرداخت بهره سالیانه را در نظر بگیرند که این منبع را گران و پر ریسک می کند. با وجود این برخی کارآفرینان گزینه ی دیگری را پیش رو نخواهند داشت .

سود انباشته

در مراحلی نظیر مراحل جوانی رشد یا بلوغ شرکت ها می توانند از منابع داخلی سود انباشته نیز برای تامین مالی نیازمندی های مالی خود استفاده کنند و این منبع را می توان

یکی از کم هزینه ترین منابع تامین دانست که برای تامین نیازهای بلند مدت و توسعه ای شرکت بکار می رود .

افزون برهمه این این موارد ،یک کسب و کار کوچک می تواند نیازمندیهای سرمایه ای خود را با صرفه جویی در هزینه های ممکن به کمترین حد برساند ، کارآفرین بایستی شیوه های صرفه جویی در خرج پول را مورد توجه قرار دهد. مواردی نظیر خرید تجهیزات استفاده شده (مستعمل) یا بازاریابی شده تبدیل دارایی شخصی به دارایی های تجاری ، تبدیل دارایی های غیربهره ور به دارایی های بهره ور کاهش هزینه در هر جا ممکن است .