روش های ورود به بازارهای خارجی

روش های ورود به بازارهای خارجی

پنج روش ورود به بازارهای خارجی عبارتند از: صادرات -صدور مجوز-امتیاز محدود -سرمایه گذاری مشترک-شرکت های تابع با مالکیت کامل.

صادرات

یک روش مناسب برای حداقل کردن ریسک و کسب و کار تجربه با یک محصول خاص ، صادرات است . صادارات به معنای محصولات از کشور مادر به سایر کشورها جهت بازاریابی فروش است .با این روش شرکت صادر کننده از هزینه های ایجاد عملیات تولیدی در کشور میزان اجتناب می کند.

صدور و مجوز

صدورمجوز واگذاری حق امتیاز بین المللی توافق نامه ای است که به وسیله ی آن یک خریدار خارجی ،مجوز شرکت تولید کننده یک محصول خاص را در ازای مبلغ توافق شده دریافت می دارد.در قالب یک توافق نامه اعطای امتیاز،شرکت امتیاز دهنده حقوق تولید یا فروش یک محصول را به شرکتی درکشور میزبان یا خارجی می دهد.

امتیاز محدود «فرانشیز»

در قالب یک توافق امتیاز محدود یا فرانشیز ، شرکت فرانشیز دهنده این حق را به شرکت دیگر می دهد که یک فروشگاه خرده فروشی با استفاده از نام تجاری و سیستم عملیاتی شرکت فرانشیز دهنده باز کند ، در عوض شرکت فرانشیز گیرنده درصدی از فروش خود را به عنوان حق امتیاز به شرکت فرانشیز دهنده پرداخت می کند.امتیاز محدود یا فرانشیز ماهیتی مانند صدور مجوز دارد، با این تفاوت که صدور مجوز برای شرکت های تولیدی بکار می رود ولی فرانشیز غالبا برای شرکت های خدماتی استفاده می شود فرانشیز همانند مزایای صدور مجوز است.اما معایب آن نسبت به صدور مجوز کمتر است.از آنجا که فرانشیز استراتژی مورد استفاده شرکت های خدماتی است ،بنابراین فرانشیز دهنده مجبور نیست که برای دستیابی به اثرات منحنی تجربه وصرفه جویی های ناشی از محل به هماهنگ کردن تولید توجه کند . اما از معایب فرانشیز این است که ممکن است از توانایی شرکت برای رسیدن به هماهنگی استراتژیک جهانی جلوگیری کند .همچنین کنترل کیفیت در فرانشیز به مخاطره می افتد .فرانشیز برای شرکت های فرانشیز دهنده این امکان را فراهم می کند که در کشورهایی که جمعیت یا درآمد سرانه برای حمایت از راه اندازی فعالیت گسترده درآن کافی نیست ، حضور پیدا کنند.فرانشیز 40%از فروش های خرده فروشی ایالات متحده را تشکیل می دهد.

سرمایه گذاری مشترک

سرمایه گذاری مشترک «معروف ترین استراتژی» مورد استفاده برای ورود به یک کشور جدید می باشد .از مهم ترین انواع سرمایه گذاری مشترک ، سرمایه گذاری 50 /50 است که در آن هر کدام از شرکا مالک 50% سهام هستند و کنترل عملیاتی توسط تیمی از مدیران هر دو شریک انجام می شود.

شرکت های تابعه تحت مالکیت

یک شرکت تابعه تحت مالکیت کامل شرکتی است که 100% سهام آن به شرکت دیگر تعلق دارد . برای ایجاد شرکت تابع تحت مالکیت کامل یک شرکت دو راه حل وجود دارد: یک شرکت جدید را در بازار خارجی تاسیس کند ./یک شرکت را که در بازار خارجی فعال است خریداری کند .موقعی که این مزیت رقابتی شرکت مبتنی بر صلاحیت تکنولوژی است ، این روش بهترین روش به حساب می آید ؛بنابراین بسیاری از شرکت های فعال  در صنایع با تکنولوژی بالا پیشرفته از این روش استفاده می کنند . این روش بسیار پر هزینه است و مخاطرات بالایی دارد.

اکتساب ها

یک راه نسبتا سریع برای ورود به یک بازار بین المللی بهره گیری از اکتساب ها «خرید شرکت دیگر -در بازارهای کشور خارجی » است.تحقیقات نشان می دهند در فعالیت های بین المللی ، شعبات تحت مالکیت موفق تر از ائتلاف های استراتژیک مانند : سرمایه گذاری مشترک است.

توسعه کاری کم دردسر

اگر یک شرکت نخواهد مسائل و مشکلات یک شرکت دیگر را به همراه دارایی های آن داشته باشد ، روش توسعه کاری کم دردسر «ایجاد کاراخانه تولید و..»در پیش بگیرد . این روش اغلب بسیار پیچیده و دارای عملیاتی «پر هزینه تر» از اکتساب است اما در عین حال این امکان را برای شرکت فراهم می کند که در طراحی کارخانه /انتخاب تامین کنندگان و استخدام نیرو کار.آزادی عمل بیشتری داشته باشد.

مشارکت در تولید

این اصطلاح که توسط پیتر دراکر مطرح شده است ، به معنای فرایند ترکیب مهارت های نیرو کار متخصص و تکنولوژی قابل دسترس در کشورهای توسعه یافته با نیرو کار کم هزینه در کشورهای در حال توسعه است. روند کنونی به صورت حرکت فعالیت های پردازش داده و برنامه ریزی به بیرون از مرز ها به کشورهایی مانند : هند -ایرلند -فیلیپین -سنگاپور می باشد.کشورهایی که درآن ها دستمزد پایین تر بوده ، انگلیسی صحبت می کنند و ارتباطات از راه دور برقرار است.

عملیات احداث

قرارداد هایی به منظور ساخت تهسیلات تولیدی در قبال پرداخت هزینه های مورد نظر است.زمانی که تهسیلات کامل شدند به کشور یا شرکت میزبان منتقل می شود.

BOT ساخت فعالیت و انتقال

مفهوم سفا« ساخت فعالیت و انتقال» مشتقی از عملیات احداث است. در این روش در زمان تکمیل شدن تهسیلات به جای انتقال تهسیلات به کشور میزبان و دریافت هزینه ایجاد آن ،شرکت سازنده تهسیلات برای دوره زمانی مشخصی تهسیلات ایجاد شده در کشور میزبان کار می کند تا بازگشت سرمایه خود را به همراه سود مورد نظر کسب کند.و تهسیلات با هزینه بسیار کم یا بدون هزینه به کشور میزبان مسترد می شود.

قرار دادهای مدیریتی

یک شرکت از تعداد نیرو های انسانی خود در قبال حق الزحمه دوره زمانی مشخصی برای کمک به شرکتی در یک کشور میزبان استفاده می کند . قرارداد ها به شرکت امکان می دهند که به کسب برخی از درآمدها از سرمایه گذاری خود و نیز به عملیات و اقدامات خود تا زمانی که مدیریت محلی آموزش دیده شود ادامه می دهد.