رهبری استراتژیک

رهبری استراتژیک

رهبری استراتژیک عبارت است از توانایی ایجاد چشم انداز استراتژیک برای سازمان و انگیزه در دیگران برای پذیرش آن چشم انداز:

1. دوراندیشی بلاغت و ثبات

2. تعهد

3.توانایی دریافت اطلاعات

4.تمایل به تفیض و اختیار قدرت

5.زیرکی و سیاسی .

زیرکی سیاسی : توانایی کسب قدرت و اجماع-ارائه رئوس کلی برنامه ها و اجتناب از تفصیل آن ها -طراحی و اجرای مرحله به مرحله برنامه های استراتژیک .

نهادی سازی استراتژی :اگر قرار است استراتژی به طور اثر بخش اجرا شود باید نهادی شود ،یعنی بر زندگی روزمره شرکت اثر بگذارد سه مولفه ی سازمانی : ساختار-رهبری – فرهنگ.

مزایا و منافع مدیریت استراتژیک

مدیریت استراتژیک مزایا«منافع مالی -غیر مالی» زیادی برای سازمان به همراه دارد.از نظر تاریخی منفعت اصلی مدیریت استراتژیک این بوده است که به سازمان کمک می کند تا از مجرای استفاده از «روش منظم تر -معقول تر- منطقی تر» گزینه های استراتژیک خود را انتخاب نماید و بدین شکل ،استراتژی های بهتر را تدوین کند.ارتباطات کلید اصلی موفقیت استراتژیک است .مدیریت و کارکنان از طریق درگیر شدن در این فرایند خود را متعهد به حمایت از سازمان می نمایند .بدترین خطایی که استراتژیست ها می توانند مرتکب شوند این است که خودشان به تنهایی برنامه های استراتژیک را تدوین کنند و سپس برای اجرا به مدیران عملیاتی ارائه دهند.

یکی از هدف های اصلی فرایند مدیریت استراتژیک «تعهد و تفاهم» بیشتر میان مدیران و کارکنان است شاید مسئله «تفاهم » از مهمترین منافع مدیریت استراتژیک باشد.

یکی از منافع بزرگ دیگر ،فراهم شدن فرصت «تفویض اختیار» به کارکنان است .با مشارکت دادن کارکنان ،سیستم برنامه ریزی استراتژیک ،غیر متمرکز می شود .

در سازمان های امروزی برنامه ریزی غیرمتمرکز به وسیله مدیران ستادی شده است .مدیران صفی با مشارکت در فرایند ها به صورت «مالکان» این استراتژی در می آیند.

سازمانهایی که از مدیریت استراتژیک استفاده می کنند سودآورتر هستند و منابع مالی بیشتری کسب می کنند.