انعطاف پذیری استراتژیک

انعطاف پذیری استراتژیک

انعطاف پذیری استراتژیک یعنی توانایی تغییر از یک استراتژی به استراتژی دیگر

انعطاف پذیری استراتژیک نیازمندتعهد، و التزام بلند مدت به طراحی ، آمااده سازی و تعذیه منابع اساسی است .

یک سازمان برای دستیابی به این ویژگی باید به یک سازمان یادگیرنده ، تبدیل شوند .

سازمان خبره و ماهر در خلق ، تحصیل و انتقال دانش و آگاهی و ماهر در امر تعدیل رفتارهای خود به منظور انعکاس دانش ها و بینش های جدید ، یادگیری سازمانی عنصر و جزئی کلیدی از رقابت پذیری در یک محیط پویا است .

این ویژگی به خصوص برای نوآوری و توسعه محصول جدید حیاتی است .

به زعم مینتزبرگ، تدوین استراتژی یک فرایند مداوم و منظم نیست ، بلکه فرایندی نامنظم و ناپیوسته است که دوره هایی از ثبات و بی ثباتی در آن وجود دارد .

در دوره های انحراف استراتژیک «حضیض استتراتژیک ، تغییر جهت تدریجی استراتژیک » که ممکن است نتیجه رکود یا اینرسی سازمانی باشد ، مدیریت براین باور است که استراتژی فعلی مناسب است و فقط نیاز به تغییر اندک دارد .

سازمان ها تمایل دارند یک جهت گیری استراتژی را برای 15 تا 20 سال حفظ کنند ، بعد از این دوره نسبتا طولانی ، یک شوک ناگهانی یا رویداد بیدار کننده برای ارزیابی مجدد استراتژی سازمان ضرورت دارد .

منظور از محرک یا بیدار کننده ، چیزی است که باعث ایجاد انگیزه برای تغییر استراتژی میشود ، برخی از این رویداد ها عبارتند از :