استراتژی های ثبات
در استراتژی های ثبات ،شرکت به فعالیت های فعلی خود ادامه می دهد، بدون اینکه تغییری در آنها بدهد. شرکتی موفق است و در محیط قابل پیش بینی و با ثبات فعالیت می کند ، می تواند از استراتژی های ثبات استفاده کند . استراتژی های ثبات در کوتاه مدت می تواند بسیار مفید باشند. اما تداوم آن ها در بلند مدت می تواند خطرناک باشد . متداول ترین و مورد استفاده ترین استراتژی های ثبات عبارت اند از: استراتژی توقف -آغاز محتاطانه -استراتژی عدم تغییر و استراتژی سود ادغام و خرید های استقراضی و مشارکت نیز از استراتژی های ثبات هستند .
توقف و آغاز محتاطانه :عبارت است از نوعی فرصت یا وقفه برای استراحت و تجدید قوا ، قبل از ادامه دادن به هریک از استراتژی های رشد یا کاهش . وقتی شرکت برای مدت زمان زیادی نرخ رشد سریع داشته ،با آینده ای مبهم و غیر قابل پیش بینی مواجه می شود ، می تواند از فرصت توقف استفاده کند تا منابع خود را ترمیم و متمرکز کند.
عدم تغییر: یعنی تصمیم برای انجام ندادن کار جدید، و تصمیم به ادامه عملیات و سیاست های فعلی به دلیل اینکه آینده قابل پیش بینی است . در این شرایط موقعیت رقابتی شرکت خوب است ،محیط با ثبات است . فرصت یا تهدید بازری مشاهده نمی شود. شرکت نقطه ضعف یا قوت برجسته ای ندارد .سودآوری خوبی دارد و بازار محصولاتش باثبات است.
استراتژی سود: تصمیمی است مبنی بر انجام ندادن کاری جددید در یک صنعت در حال بدتر شدن اما شرکت در عین حال طوری عمل کند که انگار مشکلاتش موقتی اند . استراتژی سود عبارت است از تلاش برای حمیت مصنوعی سود ها ،در حالی که فروش های شرکت در حال کاهش است . مدیرانی که محیط خشن و نامناسب مانند سیاست های ضد تجاری دولت -مشتریان همیشه ناراضی را عامل مشکلات شرکت تلقی میکنند.اقدام به تعویق سرمایه گذاری می کنند یا هزینه های تبلیغات و تحقق و توسعه را قطع می کنند تا بتوانند طی دوره سخت ثبات در روند سودآوری شرکت را حفظ کنند. استراتژی سود در واقع پاسخ کوتاه مدت به موقعیت بد جاری است.
مشارکت «سرمایه گذاری مشترک»
هر گاه دو یا تعدادی شرکت معتبر فاقد یک ویژگی ضروری برای موفقیت در یک محیط رقابتی خاص باشند،از استراتژی مشارکت استفاده می کنند .منظور از مشارکت ،مشارکت در مالکیت است .البته مدیران استراتژیک در اغلب شرکت ها تمایل به مشارکت ندارند.زیرا مشارکت غالبا اختیارات کنترل و سود بالقوه شرکا را محدود می سازد.
ادغام و تملک
از استراتژی های بسیار متداول هستند .مقصود از تملک یا خرید شرکت این است که یک سازمان بزرگ، یک سازمان کوچکتر را خریداری می کند ،یا حتی بالعکس . در خرید یا تملک ،یک سازمان اکثر سهام سازمان دیگر را از بورس خریداری می کند و یا تملک آن را به صورت یکجا از دارندگان سازمان کسب می کند.دلیل اولیه استفاده از استراتژی تملک یا خرید کسب قدرت در بازار است معمولا سازمان ها برای افزایش قدرت بازار خود به خرید افقی ، خرید عمودی ،و خرید مرتبط می پردازند اگر سازمانی به خریداری سازمان رقیب خود در همان صنعت بپردازد .مبادرت به «خرید افقی» کرده است . اگر سازمانی به خریداری سازمان تامین کننده مواد اولیه یا توزیع کننده محصولات و خدمات خود بپردازد از «خرید عمودی » استفاده کرده است . در این حالت سازمان خریدار کنترل سایر بخش های زنجیره ارزش خود را در دست می گیرد .در نهایت به خریداری شرکتی که در صنعتی به شدت مرتبط با صنعت کنونی سازمان فعالیت می کند «خرید مرتبط» گفته می شود .
منظور از «ادغام » شرکت ها این است که دو سازمان با اندازه همانند یکی می شوند و به صورت یک شرکت در می آیند . ادغام زمانی شکل می گیرد که دو سازمان با یکدیگر ترکیب شوند و یک سازمان واحد را به وجود بیاورند. هنگامی که یکی از طرف های معامله «خرید- ادغام » نسبت به این عمل رضایت نداشته باشد. نوع ادغام را بلعیدن شرکت یا تحت کنترل درآوردن شرکت می نامند. پدیده ادغام در صنایع بانکداری -بیمه -صنایع دفاعی- بهداشتی – دارویی -مواد غذایی -هواپیمایی – خدمات مالی متداول است .ادغام خرید یک راه نسبتا سریع برای 1ورود به بازارجدید/2ارائه محصولات و خدمات جدید/3یادگیری فرایند های جدید منابع /4کسب و دانش و مهارت های مورد نیاز/5یکپارچگی عمودی/6توسعه جغرافیایی بازارها و در نهایت بر طرف ساختن نیازها و خلاهای موجود پرتفوی شرکت ،به شمار می رود.متاسفانه بیشتر تحقیقات نشان می دهد که روشهای ادغام و خرید از نظر مالی برای سهامداران شرکت خریدار ،سودآور نمی باشد.و نرخ شکست ادغام و تملک ها بالاست.برخی از مشکلات بالقوه موجود در رابطه با خریدها و ادغام ها عبارتند از :
«هزینه های مالی بسیار بالا»: شامل قیمت های بالای خرید شرکت ها ،هزینه بهره پول تامین شده برای خرید،قیمت های بالای مشاوره و سایر هزینه های بالای معاملات و قرص های سمی . مانند :طرح چتر نجات طلایی.
«مشکلات استراتژیک»: جا به جایی بالا در میان مدیران شرکت خریداری شده ،سردرگمی کوتاه مدت و بلند مدت مدیران ،نوآوری کمتر و عدم تناسب سازمانی.
«خرید های استقراضی »: شرکتی سهام عمده شرکت دیگری را میخرد و برای بازپرداخت وام های گرفته شده ،دارایی های خریداری شده به گرو یا رهن می گذارد.شرکت خریدار علاوه بر تلاشی که در راه پرهیز از بلعیدن شرکت رقیب می نماید ،به دلایل زیر اقدام به خرید استقراضی می کند.1)بخش یا بخش هایی از شرکت با بقیه سازگاری ندارد.2)برای تامین پول نقد باید بخش هایی از شرکت را بفروشد و یا برای بخش ها یا واحدهایی از شرکت پیشنهادات ارزنده ای ارائه میشود .بسیاری از بانک ها و شرکت های بیمه و سایر سازمان های مالی به خرید استقراضی می پردازند . گاهی گاهی این عمل را «بانکداری تجاری» می نامند.معمولا بانک ها و بخش ها یا قسمت هایی از شرکت هایی را که به شیوه استقراضی خریداری کرده اند با سود زیاد به فروش می رسانند.
