استراتژی در سطح جهانی
مراحل استراتژی جهانی
واژه جهانی شدن اولین بار توسط لویت در سال 1983مطرح شد.اگر سازمانی بخواهد جهانی شود باید بداند چگونه یک استراتژی جامع جهانی را ایجاد کند.سه مرحله اصلی در توسعه وتدوین یک استراتژی جامع جهانی وجود دارد که عبارتند از:
1.توسعه استراتژی اصلی کسب و کار: این مرحله ،مبنای اصلی ماندگاری مزیت رقابتی است.
2.بین المللی کردن استراتژی : این مرحله از طریق گسترش بین المللی فعالیت های بومی ایجاد می شود.
- جهانی کردن استراتژی بین المللی: این مرحله با یکپارچه کردن استراتژی های موجود کشورهای مختلف ایجاد می شود.
تجزیه وتحلیل پورتفولیو بین المللی
برای کمک به برنامه ریزی استراتژیک بین المللی و در رابطه با بازارهای بین المللی،تجزیه وتحلیل پورتفولیو می تواند مفید واقع شود .محورهای ماتریس پورتفولیو برای ترسیم موقعیت محصولات در یک کشور شامل جذابیت یک کشور «محور عمودی ماتریس» و قدرت رقابتی محصول «محور افقی » است.
سطوح استراتژی های جهانی
شرکت های علاقه مند به ورود رقابت در محیط بین المللی می تواند از 4استراتژی اصلی استفاده کنند: 1.استراتژی بین المللی 2.استراتژی چند منطقه ای یا چند ملیتی 3.استراتژی جهانی 4.استراتژی فراملی. استفاده هریک از این استراتژی ها تابع میزان فشارهای موجود برای کاهش هزینه و پاسخگویی به مشتریان است.
استراتژی بین المللی
اغلب شرکت های بین المللی با عرضه محصولات متمایز برای بازارهای خارجی جدید، به ایجاد ارزش می پردازند.این شرکت ها عموما وظایف توسعه محصول مانند : تحقیق و توسعه ، را در کشور اصلی متمرکز می کنند، ولی به تمرکز وظایف بازاریابی وتولید در کشورهای عمده که کسب و کارشان درآن رونق دارد، نیز تمایل دارند. ممکن است این شرکت ها با توجه به ویژگی های هر کشور، اصلاحاتی را در محصولات استراتژی بازاریابی خود اعمال کنند، ولی سعی می کنند این موارد در حوزه کوچک و محدودی صورت گیرند . در نهایت اینکه در شرکت های بین المللی اداره مرکزی کنترل سختگیرانه ای بر استراتژی محصول بازاریابی دارد . استراتژی بین المللی موقعی سودآور و مناسب است که شرکت از صلاحیت های متمایزی برخوردار بوده و رقبا فاقد آن باشند و فشار برای کاهش هزینه و پاسخگویی محلی نیز پایین باشد.
استراتژی چند منطقه ای
شرکت هایی که استراتژی چند منطقه ای «چند ملیتی» را دنبال می کنند.اکثرا درصدد به پاسخگویی محلی هستند.برخلاف شرکت های بین المللی ، شرکت های چند منطقه ای هم عرضه محصولات و هم استراتژی بازاریابی خود را با توجه به شرایط ملی متفاوت ، به شدت سفارشی کرده وآن ها را سازگار می کنند.مطابق این استراتژی ، شرکت متمایل است یک مجموعه کامل از فعالیت های ارزش زا خود را مثل : تحقیق و توسعه -تولید و بازاریابی .در هر بازار ملی عمده ای که درآن فعال است، ایجاد کند . در نتیجه شرکت های چند منطقه ای نمی توانند از اثرات منحنی تجربه و صرفه جویی های ناشی از محلی که در آن قرارگرفته اند بهره برداری کنند؛ از این رو اغلب ساختار هزینه بالایی دارند.اگر فشار هزینه پایین و پاسخگویی محلی بالا باشد این استراتژی مناسب و سودآور است.
استراتژی جهانی
شرکت هایی از استراتژی جهانی تبعیت می کنند بر افزایش سودآوری از طریق بهره برداری از کاهش هزینه تمرکز می کنند .در استراتژی جهانی ، شرکت از استراتژی از «استراتژی هزینه پایین » استفاده می کند.فعالیت تحقیق و توسعه ، بازاریابی و تولید شرکت های پیرو استراتژی جهانی فقط در چند محل محدود ومطلوب متمرکز هستند. شرکت های جهانی تمایلی ندارند که محصولات استراتژی بازاریابی خود را مطابق شرایط ملی سازگار و تعدیل کنند.شرکت های جهانی ترجیح می دهند که «محصولات استانداردی» به بازار گسترده جهانی عرضه کنند تا بتوانند از حداکثر سود حاصل از صرفه جویی های ناشی از مقیاس استفاده کنند.هنگامی که فشار بر کاهش هزینه شدید و پاسخگویی محلی حداقل باشد . استراتژی جهانی مناسب ترین استراتژی است.
استراتژی فراملی
بارتلت و گوشال بیان می کنند که جریان مهارت ها و عرضه محصولات باید از شرکت های تابعه خارجی به سمت شرکت اصلی و سایر شرکت های تابعه خارجی نیز برقرار باشد.آنها این فرایند را «یادگیری جهانی » می نامند. این دو پژوهشگر به استراتژی مورد استفاده شرکت هایی که درجهت رسیدن همزمان به این اهداف فعالیت می کنند ، استراتژی فراملی می گویند.این استراتژی زمانی مناسب است که شرکت با فشار شدید کاهش هزینه و پاسخگویی محلی روبرو باشد.در واقع شرکت هایی که از استراتژی فراملی پیروی می کنند درصدد رسیدن همزمان به هزینه پایین و متمایز بودن هستند.
